Teoria geocentryczna i heliocentryczna

Teoria geocentryczna – pierwsza teoria wyglądu wszechświata. Stworzył ją Ptolemeusz w II n.e. Założeniem tej teorii jest, że Ziemi znajduje się w centrum Wszechświata, a Księżyc wraz z innymi planetami krąży wokół niej.

 

Kolejność CN wg tej teorii wygląda następująco:

1. Księżyc
2. Merkury
3. Wenus
4. Słońce
5. Mars
6. Jowisz
7. Saturn

Wg tej teorii orbity miały kształt koła. 

Planety w tej teorii były podzielone na górne i dolne. 

Górne to były w kolejności do Słońca (zaznaczone na zielono), a dolne występujące za Słońcem (zaznaczone na czerwono). 

 

Ptolemeusz uważał, że za ostatnią planetą jest pas gwiazd kończący wszechświat. Wg jego teorii nic dalej nie było. Teoria Ptolemeusza była uznawana do czasu stworzenia teorii heliocentrycznej przez Mikołaja Kopernika w 1543r.

 

Kopernik swoją teorię opublikował w dziele „O obrotach sfer niebieskich”. Początkowo nie cieszyła się powodzeniem, a uznana została dopiero z biegiem lat.

 

Teoria ta też nie była do końca poprawna, ponieważ tak jak w teorii geocentrycznej – orbity miały kształt koła. Według teorii kopernikowskiej w centrum było Słońce, a Ziemia wraz z innymi planetami krążą wokół niego.

 

Dalsze dopełnienia teorii heliocentrycznej wprowadził niemiecki astronom Jan Kepler.

 

 

 

Mikołaj Kopernik – polski astronom, prawnik i lekarz. Człowiek Złotego Wieku – wszechstronnie uzdolniony. Urodził się 19 lutego 1473 roku w Toruniu, a zmarł 24 maja 1543 roku we Fromborku. Twórca teorii heliocentrycznej.